Κωνσταντίνος Καβάφης «Κεριά»
Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων•
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω• με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
Constantine Cavafy — Candles
Days to come stand in front of us like a row of lighted candles—
golden, warm, and vivid candles.
Days gone by fall behind us, a gloomy line of snuffed-out candles; the nearest are smoking still, cold, melted, and bent.
I don’t want to look at them: their shape saddens me, and it saddens me to remember their original light. I look ahead at my lighted candles.
I don’t want to turn for fear of seeing, terrified, how quickly that dark line gets longer, how quickly the snuffed-out candles proliferate.
(translation Edmund Keeley)
Velas — Constantino Cavafis
Los días del futuro están delante de nosotros
como una hilera de velas encendidas
-velas doradas, cálidas, y vivas.
Quedan atrás los días ya pasados,
una triste línea de veles apagadas;
las más cercanas aún despiden humo,
velas frías, derretidas, y dobladas.
No quiero verlas; sus formas me apenan,
y me apena recordar su luz primera.
Miro adelante mis velas encendidas.
No quiero volverme, para no verlas y temblar,
cuán rápido la línea oscura crece,
cuán rápido aumentan las velas apagadas.
Kostantino Kavafis – Candele
Poesie scelte: KONSTANTINOS KAVAFIS, Poesie (Milano, Mondadori 1961).
Stanno i giorni futuri innanzi a noi
come una fila di candele accese
dorate, calde, e vivide.
Restano indietro i giorni del passato,
penosa riga di candele spente:
le più vicine dànno fumo ancora,
fredde, disfatte, e storte.
Non le voglio vedere: m’accora il loro aspetto,
la memoria m’accora del loro antico lume.
E guardo avanti le candele accese.
Non mi voglio voltare, ch’io non scorga, in un brivido,
come s’allunga presto la tenebrosa riga,
come crescono presto le mie candele spente.
Traduzione di Filippo Maria Pontani
And in song by the wonderful-looking Irene Pappas, (more photos below) and music of Mimes Plessas.
*********************************************************************************************************
Write us: with comments or observations, or to be put on our mailing list or to be taken off our mailing list — at nikobakos@gmail.com.
Jadde: from Bosnia to Bengal 
Leave a Reply